Justna Harris to polska artystka, która stworzyła nowy kierunek w sztuce – harmonizm. Jej malarstwo jest wyrazem wewnętrznego ładu poszukiwania sensu i głębokiego połączenia z naturą. W jej obrazach cisza, światło i kolor spotykają się w doskonałej równowadze, tworząc przestrzeń kontemplacji i spokoju. 

Proces twórczy Justyny Harris ma charakter niemal medytacyjny. Każdy obraz rodzi się z momentu natchnienia – ulotnego impulsu, który przeradza się w precyzyjną wizję form i kolorów. Wtedy artystka odcina się od świata zewnętrznego, by całkowicie zanurzyć się w tworzeniu. Pracuje w ciszy, w skupieniu, w pełnej harmonii z rytmem natury. To właśnie wtedy rodzą się jej charakterystyczne kompozycje – precyzyjne, rytmiczne i przepełnione kolorem.

Każdy element w obrazie Justyny Harris jest świadomie zaplanowany – każdy kolor, kształt i przezroczystość ma swoje znaczenie. Jej technika wymaga niezwykłej cierpliwości: każdy fragment malowany jest osobno, a warstwy farb nigdy nie nakładają się na siebie. Jednocześnie tworzą złudzenie ruchu, oddechu i energii życia. Przezroczystości stają się metaforą ulotności – symbolem świata, który trwa tylko dzięki subtelnej równowadze.

Symbolika w obrazach artystki ma ogromne znaczenie. Autorka często jest proszona o wyjaśnienie głębokiej symboliki, ukrytej w każdym z jej obrazów. Na wystawach Justyna Harris oprócz procesu twórczego wyjaśnia także przekaz, który jest w każdym z jej dzieł.

Przykładowo jej obraz ,,Kruk,, jest refleksją nad upływem czasu i nieuchronnością przemijania. Centralna postać – kruk – została przedstawiona jako istota doświadczona, lekko zgarbiona, zmęczona życiem. Jego spojrzenie niesie w sobie zarówno madrość, jak i pogodzenie się z losem. W oczach ptaka odbija się świadomość cyklu natury – końca i początku zarazem. Schnące liście symbolizują nadchodzący koniec, zbliżający się kres. Mimo melancholijnego tonu kompozycja zawiera również nadzieję. Kruk stoi na zielonej trawie, symbolu odradzającej się energii, świeżości i radości życia, a jednocześnie opadłe liście pokazują subtelną grę kontrastów – między starością, a młodością, przemijaniem, a odrodzeniem. Obraz jest poetyckim dialogiem o kruchości istnienia i znaczeniu każdej chwili.

Tworzenie jednego obrazu zajmuje artystce od czterech do sześciu tygodni, a każdy z nich jest jak medytacja – proces, który wymaga absolutnego skupienia i emocjonalnego zaangażowania. Po zakończeniu pracy artystka potrzebuje czasu na regenerację – dlatego powstaje zaledwie kilka obrazów rocznie. To sprawia, że każde dzieło jest unikatowe, pełne energii i głębi.

Cykl wystaw ,, Ginący Świat ,, jest najważniejszym projektem w twórczości artystki. To zapis współczesnej tęsknoty za utraconą równowagą pomiędzy człowiekie, a naturą.. To artystyczny apel o powrót do źródeł – do świata, w którym każdy dźwięk, każdy kształt i kolor współistnieją w doskonałej harmonii. W obrazach Justyny Harris natura staje się nie tylko tematem, lecz także nauczycielką – przypomina o prawach, których człowiek zapomniał słuchać.

Jednak cykl ,,Ginący Świat,, to nie tylko świat przyrody. To również metafora do coraz większego zaniku harmonii pomiędzy nami, ludźmi – utraty wzajemnego szacunku, empatii i uważności. Współczesny człowiek, zapatrzony w siebie i odcięty od rytmu natury, traci zdolność słuchania drugiego człowieka. Ten cykl wystaw jest próbą zatrzymania tej ciszy – zaproszeniem do refleksji nad tym, jak wiele z harmonii świata zewnętrznego możemy odnaleźć w sobie i w relacjach pomiędzy nami, jeśli ponownie zaczniemy żyć w zgodzie z naturą

Każdy obraz Justyny Harris to osobna opowieść o kruchości istnienia i o potrzebie zachwytu nad tym, co ulotne. W harmonijnych zestawieniach barw i rytmicznych form kryje się cicha medytacja nad przemijaniem, ale też nadzieja, że piękno – nawet to ginące – może zostać ocalone poprzez uważność, szacunek i miłość.

,,Ginący Świat,, nie jest więc opowieścią o końcu, lecz o trwaniu w harmonii. O delikatnej granicy między zniszczeniem, a odrodzeniem, ciszą, a dźwiękiem, światłem, a cieniem. To cykl, w którym sztuka staje się formą pamięci i modlitwy – o zachowanie tego, co w nas i wokół nas najczystsze, o przywrócenie harmonii – tej z naturą i tej między ludźmi.

 Wystawa ,,Ginący Świat,, pierwszy raz została zorganizowana w 2023 roku przez Zamek w Oświęcimiu, w przestrzeni Muzeum Ratusza. Od tamtej pory jest prezentowana w Polsce i za granicą, przyciągając widzów swoją uniwersalną symboliką, a także wyjątkową  kolorystyką i estetyką. Oprócz obrazów można na niej zobaczyć wydruki dokumentujące pracochłonny proces tworzenia, a także film nakręcony w trakcie malowania, który pozwala zajrzeć w głąb samego aktu twórczego – w moment, gdy cisza, kolor i gest łączą się w jedną, harmonijną całość.

Harmonizm, który stworzyła Justyna Harris, jest czymś więcej, niż stylem malarskim. To filozofia życia i sztuki – wizja świata, w którym każdy element ma swoje miejsce i znaczenie. Artystka wierzy, że w przyrodzie istnieje doskonała struktura – harmonia form i rymów – i że zadaniem artysty jest ją odnaleźć, oraz przetłumaczyć na język koloru i kształtu.

Jej prace znajdują się w kolekcjach w Polsce i za granicą, między innymi we Francji, Włoszech, Norwegii, Szwecji, Wielkiej Brytanii, Holandii, Izraelu, USA, Kanadzie, Australii, Nowej Zelandii, Japonii i innych. Należy do Związku Polskich Artystów Malarzy i Grafików, a także współpracuje z promotorami jej sztuki w Los Angeles.

Justyna Harris jest również artystką o silnym wymiarze duchowym. Jej wrażliwość i intuicja wskazują na zdolność wyczuwania harmonii i piękna w subtelnych detalach, a skupienie i umiłowanie porządku w kompozycji powodują u odbiorcy odczucie spokoju i radosnej nadziei. Jej sztuka to nie tylko estetyczne doświadczenie, ale też energia transformacji – zaproszenie do wewnętrznego wyciszenia i odnalezienia harmonii w sobie.

Justyna Harris tworzy świat, w którym sztuka staje się terapią, cisza – językiem, a kolor – drogą do duchowego przebudzenia. To malarstwo, które łączy precyzję z mistyką, szaleństwo z dyscypliną – i które przypomina, że piękno jest zawsze przejawem równowagi.